കാലം നമ്മെ ഓരോ ദിവസവും തോല്പ്പിച്ചു കടന്നു കളയുകയാണ്.....ഇന്ന് നേടിയെന്നു കരുതുന്നതൊന്നും നാളെ എന് കൈകളിലില്ല ....അത് പിന്നീട് കാലത്തിന്റെ പുസ്തകത്തില് മറവി എന്ന അക്ഷരങ്ങളാല് കോറിയിടപ്പെടുന്നു ....നീയുമൊരു നാളില് മായും.....മറയും.....എങ്കിലും ഓര്ക്കുവാന് ഇഷ്ടപെടുന്ന നല്ലൊരു ഓര്മയാണ് നീ
ഇന്നലകളില് എന്നോ പെട്ടന്ന് വളരെ പെട്ടന്ന് എന്നിലേക്ക് കടന്നു വന്നു നീ....അത് പിന്നെ പതുക്കെ പതുക്കെ എന്റെ സിരകളില് പടര്ന്നു ഞാന് അറിയാതെ എന്നെ ഒരു ഭ്രാന്തിയാക്കി ..പടര്ന്നു കയറിയ ചെടിയെ പറിച്ചു മാറ്റാനാവാത്ത വൃക്ഷത്തിന്റെ വേദന അത് ചിലപ്പോളൊക്കെ നീയും ഞാനും അറിഞ്ഞു.. അപ്രതീക്ഷിതമായി എന്നെ ഒറ്റയ്ക്ക് ആക്കി ഇരുട്ടിലേക്കന്നപോലെ ഒരിക്കല് നീ മറഞ്ഞു ...താങ്ങാവുന്നതിലും അപ്പുറമായിരുന്നു എനിക്ക് അത് ..ഒരു പക്ഷെ എന്റെ മനസിന് ഏറ്റ ഏറ്റവും കടുത്ത മുറിവുകളില് ഒന്ന് ... എന്റെ ജീവിതം പോലെ കുറെ നൊമ്പരങ്ങള് ചേര്ത്ത കഥകള് ...കവിതകള് ...രാത്രി പകലാക്കി ഞാന് കുറെ ആലോചിച്ചു ..എന്റെ ഭ്രാന്തിനെക്കുറിച്ച്..നീയെന്ന സ്വപ്നത്തെ ക്കുറിച്ച് ...പിന്നീട് ഞാന് ഒന്ന് ഉറങ്ങിയുണര്ന്നു ...ഒരു പേക്കിനാവ് കണ്ടു ഞെട്ടിയുണര്ന്ന കുട്ടിയുടെ ഭാവത്തോടെ ...എനിക്ക് ചിരിക്കുവാനായില്ല ..കണ്ണാടിയുടെ മുന്പില് ഞാന് ഒരുപാടു അഭിനയിച്ചു ....ചിലപ്പോളൊക്കെ നിന്റെ മുന്പിലും ....അവസാനം ഞാന് ശീലിച്ചു ...എന്നെ ഞാന് ആക്കുവാന് ...നിന്റെ സ്വാതന്ത്ര്യങ്ങള്ക്കു തടസ്സമാവാതിരിക്കുവാന് ...ഇന്ന് ഞാന് ചിരിക്കാം ...എന്നെ ആവശ്യമുള്ള നിനക്ക് വേണ്ടി എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞാല് പൊട്ടിക്കരയുന്ന നിനക്ക് വേണ്ടി ...കാരണം ഒരിക്കലും ഒരു പുനര്ജന്മത്തില് വിശ്വസിക്കാതിരുന്ന ഞാനും ഇന്ന് അതില് വിശ്വസിക്കുന്നു ....നിന്നോടുള്ള എന്റെ സ്നേഹം മരിക്കാതെ ഇരിക്കാനായ്...
Wednesday, July 21, 2010
Tuesday, July 20, 2010
Saturday, July 17, 2010
ദുഃഖം
നിശബ്ദതയുടെ കൂട്ടുകാരിയാണ് ഞാനിപ്പോള്..ഒരിക്കല് എന്നെ ഭ്രാന്തു പിടിപ്പിച്ചിരുന്ന നിന്നെ ഞാന് ഇപ്പോള് ഒരുപാടു ഇഷ്ടപെടുന്നു... നീയാണ് എനിക്ക് അക്ഷരങ്ങളെ സമ്മാനിച്ചത്...നിര്ത്താനാവാത്ത വാക്ധോരനികളില് ഉറക്കം വരാതെ എന്റെ ഉള്ളില് ഉറങ്ങി കിടന്ന ഈ അക്ഷരങ്ങള്ക്ക് നിറങ്ങള് ഏകിയതും വര്ണാഭമായ ഈ ലോകത്തില് എത്തിച്ചതും നീയാണ്.....പ്രിയ കൂട്ടുകാരീ നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ ഞാന് ഇവിടെ ജനിക്കട്ടെ...ഒരുപാടു എഴുതി തീര്ത്തു പിന്നിലേക്ക് തിരിഞ്ഞു നോക്കുമ്പോള് വേദനയുടെ കണികകള് അവിടവിടെയായി പറ്റിപിടിച്ചിരിക്കുന്നു....ഇന്ന് ഞാന് ഒരു സ്വപ്നലോകത്തില് അല്ല...എങ്കിലും എന്റെ കനവുകള് അവ ജനിച്ചു മരിക്കുന്നു...ഇടയ്ക്കിടെ...എന്തിനെന്നറിയില്ല....ചോദ്യങ്ങള് ഒരുപാടു സ്വയം ചോദിച്ചു തീര്ത്തു ഞാന്....ദിനരാത്രങ്ങള് കടന്നു പോകുന്നു...ഒരുപാടു രാപ്പകലുകളില് എന്റെ യാത്രയില് ഈ മൌന ദുഖത്തിന് കാരണം ഞാന് സ്വയം ആരാഞ്ഞു....അപ്പോഴൊക്കെയും എന്നെ പറ്റിച്ചു കടന്നു കളഞ്ഞ്..വീണ്ടും നിന്റെ അക്ഷരങ്ങളില് പുനര്ജനിക്കാം എന്നവിചാരത്തോടെ അവന്..
ഒരിക്കല് അവനെ വെല്ലുവിളിചെന്നോണം ഞാന് മഴവില്ലിന് മനോഹാരിതയെ കുറിച്ച് എഴുതി....അപ്പോള് എന്നെ തോല്പ്പിച്ചു അവന് പറഞ്ഞു തന്നു മഴയുടെ കണ്ണ് നീരിനെ കുറിച്ച്...അതില് ജനിച്ചവന് ആണ് മഴവില്ല് എന്നും...എന്റെ അമ്മയും എനിക്ക് ജന്മം നല്കിയത് കണ്ണ് നീരോടെ അല്ലെ എന്ന് ഞാന് ഒരു മറു ചോദ്യം ചോദിച്ചു.....അപ്പോള് അവന് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നോട് പറഞ്ഞു നിന്റെ അമ്മയ്ക്കും നീ അന്ന് ഒരു മഴവില്ല് ആയിരുന്നുവെന്നു ....പിന്നീട് ..മെല്ലെ മെല്ലെ ഒരു സുര്യകിരണം ആ മഴവില്ലിനെ സ്പര്ശിച്ചപ്പോള് ..ആ കണ്ണ് നീരിനെ മറന്നു നീ മാഞ്ഞതാവാം.....
ചിരിച്ചു തലയാട്ടി നില്ക്കുന്ന പൂക്കളിലും ഉണ്ടാവുമോ നിന്റെയീ ദുഃഖം? ഞാന് വീണ്ടും ചോദിച്ചു ....രോഗിയായ മകള് ഇത്ര ദിവസത്തിനുള്ളില് മരിക്കും എന്നറിഞ്ഞു അത് അവളെ അറിയിക്കാതെ കൂടെ ചിരിച്ചു നില്ക്കുന്ന അച്ഛന്റെ അവസ്ഥയാണ് ഓരോ ചെടിക്കും...അവന് അറിയുന്നു ഒരു പൂവിന്റെ ആയുസ്സ്...സ്വയം മരിക്കും മുന്പേ തല കൊയ്യപെടുന്ന പാവം പുഷ്പങ്ങള് ....വളരെ ദുഖത്തോടെ എല്ലാം കേട്ട് നിന്നു ഞാന്..... അവന് വീണ്ടും ഒരു മന്ദഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു ഇതാ ഇപ്പോള് നിന്നിലുംഎത്തി ഞാന്......തോറ്റു പോയി ഞാന് പ്രിയ സ്നേഹിതാ .....എന്റെ അക്ഷരങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരാ.....നീയില്ലാത്ത സ്ഥലം ഇല്ല ....സുഖത്തിലും സന്തോഷത്തിലും കളിയിലും ചിരിയിലും നീയുണ്ട് ....നിന്നെ ഇപ്പോള് എന്റെ അടുത്ത് എത്തിച്ചത് ഇവള് ആണ്...രാവിന്റെ പ്രിയ തോഴിയാം ഈ നിശബ്ദത ....എഴുതി തീര്ത്തു എന്റെ പേന മടക്കുവാന് ഇവള് എന്നെ അനുവദിക്കുന്നില്ല .....ഇവിടെ ഇവളെ ആലോസരപെടുത്തുവാന് ഇടയ്ക്കിടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് അറിയിക്കുന്ന പഴഞ്ചന് ഖടികാരം മാത്രം...അതും അവളെ അറിഞ്ഞപോലെ പതുക്കെ വളരെ പതുക്കെ മാത്രം മിടിക്കുന്നു ......കൊഴിഞ്ഞു വീണ കണിക്കൊന്ന പൂവിന്റെ വര്ണമോ...... പോയ കാലത്തിന്റെ മധുര സംഗീതമോ ..... ഇതള് വിരിഞ്ഞ പനിനീര് പുഷ്പത്തിന്റെ സുഗന്ദമോ ഇല്ലാത്ത എന്റെ അക്ഷരങ്ങളില് നീ എന്തിനു വിരുന്നു വരുന്നു ?.....പ്രിയ കൂട്ടുകാരീ ..നിനക്ക് വിട .....ഞാന് പറയട്ടെ .....കാരണം .....നീയെന്നെ ....ദുഖത്തിന്റെ അഗ്നിയിലേക്ക് ....തള്ളുന്നു .....അത് എനിക്ക് അസഹനീയം....എനിക്കുമെന് സ്വപ്നങ്ങള് മാത്രമായി നക്ഷത്രങ്ങള് നിറഞ്ഞ മാനത്തു കൂടി ഒഴുകി നടക്കണം .......ചിരിക്കണം ..സന്തോഷിക്കണം .....രാവിരുളുന്നു.....എനിക്കും യാത്രയാകണം .....ഒരു പുതിയ സുഹൃത്തിനായ് ....ശബ്ദത്തിന്റെ ....സൌന്ദര്യത്തിന്റെ ....സുഹൃത്തിനായ് ....അതിനാല് പ്രിയ നിശബ്ദതെ നിന്നെ ഞാനീ വഴിയില് ഉപേക്ഷിക്കട്ടെ ....
ഒരിക്കല് അവനെ വെല്ലുവിളിചെന്നോണം ഞാന് മഴവില്ലിന് മനോഹാരിതയെ കുറിച്ച് എഴുതി....അപ്പോള് എന്നെ തോല്പ്പിച്ചു അവന് പറഞ്ഞു തന്നു മഴയുടെ കണ്ണ് നീരിനെ കുറിച്ച്...അതില് ജനിച്ചവന് ആണ് മഴവില്ല് എന്നും...എന്റെ അമ്മയും എനിക്ക് ജന്മം നല്കിയത് കണ്ണ് നീരോടെ അല്ലെ എന്ന് ഞാന് ഒരു മറു ചോദ്യം ചോദിച്ചു.....അപ്പോള് അവന് ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ എന്നോട് പറഞ്ഞു നിന്റെ അമ്മയ്ക്കും നീ അന്ന് ഒരു മഴവില്ല് ആയിരുന്നുവെന്നു ....പിന്നീട് ..മെല്ലെ മെല്ലെ ഒരു സുര്യകിരണം ആ മഴവില്ലിനെ സ്പര്ശിച്ചപ്പോള് ..ആ കണ്ണ് നീരിനെ മറന്നു നീ മാഞ്ഞതാവാം.....
ചിരിച്ചു തലയാട്ടി നില്ക്കുന്ന പൂക്കളിലും ഉണ്ടാവുമോ നിന്റെയീ ദുഃഖം? ഞാന് വീണ്ടും ചോദിച്ചു ....രോഗിയായ മകള് ഇത്ര ദിവസത്തിനുള്ളില് മരിക്കും എന്നറിഞ്ഞു അത് അവളെ അറിയിക്കാതെ കൂടെ ചിരിച്ചു നില്ക്കുന്ന അച്ഛന്റെ അവസ്ഥയാണ് ഓരോ ചെടിക്കും...അവന് അറിയുന്നു ഒരു പൂവിന്റെ ആയുസ്സ്...സ്വയം മരിക്കും മുന്പേ തല കൊയ്യപെടുന്ന പാവം പുഷ്പങ്ങള് ....വളരെ ദുഖത്തോടെ എല്ലാം കേട്ട് നിന്നു ഞാന്..... അവന് വീണ്ടും ഒരു മന്ദഹാസത്തോടെ പറഞ്ഞു ഇതാ ഇപ്പോള് നിന്നിലുംഎത്തി ഞാന്......തോറ്റു പോയി ഞാന് പ്രിയ സ്നേഹിതാ .....എന്റെ അക്ഷരങ്ങളുടെ കൂട്ടുകാരാ.....നീയില്ലാത്ത സ്ഥലം ഇല്ല ....സുഖത്തിലും സന്തോഷത്തിലും കളിയിലും ചിരിയിലും നീയുണ്ട് ....നിന്നെ ഇപ്പോള് എന്റെ അടുത്ത് എത്തിച്ചത് ഇവള് ആണ്...രാവിന്റെ പ്രിയ തോഴിയാം ഈ നിശബ്ദത ....എഴുതി തീര്ത്തു എന്റെ പേന മടക്കുവാന് ഇവള് എന്നെ അനുവദിക്കുന്നില്ല .....ഇവിടെ ഇവളെ ആലോസരപെടുത്തുവാന് ഇടയ്ക്കിടെ ഹൃദയമിടിപ്പ് അറിയിക്കുന്ന പഴഞ്ചന് ഖടികാരം മാത്രം...അതും അവളെ അറിഞ്ഞപോലെ പതുക്കെ വളരെ പതുക്കെ മാത്രം മിടിക്കുന്നു ......കൊഴിഞ്ഞു വീണ കണിക്കൊന്ന പൂവിന്റെ വര്ണമോ...... പോയ കാലത്തിന്റെ മധുര സംഗീതമോ ..... ഇതള് വിരിഞ്ഞ പനിനീര് പുഷ്പത്തിന്റെ സുഗന്ദമോ ഇല്ലാത്ത എന്റെ അക്ഷരങ്ങളില് നീ എന്തിനു വിരുന്നു വരുന്നു ?.....പ്രിയ കൂട്ടുകാരീ ..നിനക്ക് വിട .....ഞാന് പറയട്ടെ .....കാരണം .....നീയെന്നെ ....ദുഖത്തിന്റെ അഗ്നിയിലേക്ക് ....തള്ളുന്നു .....അത് എനിക്ക് അസഹനീയം....എനിക്കുമെന് സ്വപ്നങ്ങള് മാത്രമായി നക്ഷത്രങ്ങള് നിറഞ്ഞ മാനത്തു കൂടി ഒഴുകി നടക്കണം .......ചിരിക്കണം ..സന്തോഷിക്കണം .....രാവിരുളുന്നു.....എനിക്കും യാത്രയാകണം .....ഒരു പുതിയ സുഹൃത്തിനായ് ....ശബ്ദത്തിന്റെ ....സൌന്ദര്യത്തിന്റെ ....സുഹൃത്തിനായ് ....അതിനാല് പ്രിയ നിശബ്ദതെ നിന്നെ ഞാനീ വഴിയില് ഉപേക്ഷിക്കട്ടെ ....
Thursday, July 15, 2010
സ്വപ്നം
ഓര്മയിലെ മഞ്ഞു തുള്ളിയായ് വീണു കിട്ടിയ എന്റെ സ്വപ്നമേ.....
പുലരിയുടെ ചെറു കുളിരാര്ന്ന കരങ്ങള് എന്നെ മെല്ലെയെന്നെ
തട്ടി വിളിച്ചപ്പോള് എനിക്ക് നഷ്ടമായത് നിന്നുടെ പൂര്ണതയാണ്....
അവയ്ക്ത ചിത്രമാം എന്റെ സ്വപ്നമേ നിന്നെ ഞാന് കൂട്ടിച്ചേര്ത്തു വായിക്കുവാന് ബദ്ധപ്പെട്ടു ഒടുവില് അല്പമൊക്കെ മറന്നും വ്യക്തത കുറച്ചുമൊക്കെ
എന് സുഹൃത്ത് വളയത്തിനു മുന്പില് എണ്ണി എണ്ണി പറയുമ്പോള് ഒരു പക്ഷെ ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു നീ എന്നത് ഒരു സ്വപ്നം ആയിരുന്നുവെന്നു .....
മഞ്ഞു മങ്ങിയ ചിത്രങ്ങള് പോലെ നിശയില് എന് ഏകാന്ത സന്ദ്യയില് കടന്നു വന്നു എന്നെ ഇക്കിളി ആക്കി...നൊമ്പരപെടുത്തി....ഒരു ചെറു കാറ്റായി...ഒരു മൃദു തലോടലായി ...എന്നെ ചിന്തിപ്പിച്ചു ചിരിപ്പിച്ചു ...മറവി എന്നാ മാറാലക്കുള്ളില് ആക്കി കടന്നു പോയ പ്രിയ സ്വപ്നമേ ഞാന് ഇന്ന് തിരിച്ചു അറിയുന്നു .....നീ വെറും സ്വപനമായിരുന്നുവെന്നു .............
പുലരിയുടെ ചെറു കുളിരാര്ന്ന കരങ്ങള് എന്നെ മെല്ലെയെന്നെ
തട്ടി വിളിച്ചപ്പോള് എനിക്ക് നഷ്ടമായത് നിന്നുടെ പൂര്ണതയാണ്....
അവയ്ക്ത ചിത്രമാം എന്റെ സ്വപ്നമേ നിന്നെ ഞാന് കൂട്ടിച്ചേര്ത്തു വായിക്കുവാന് ബദ്ധപ്പെട്ടു ഒടുവില് അല്പമൊക്കെ മറന്നും വ്യക്തത കുറച്ചുമൊക്കെ
എന് സുഹൃത്ത് വളയത്തിനു മുന്പില് എണ്ണി എണ്ണി പറയുമ്പോള് ഒരു പക്ഷെ ഞാന് തിരിച്ചറിഞ്ഞു നീ എന്നത് ഒരു സ്വപ്നം ആയിരുന്നുവെന്നു .....
മഞ്ഞു മങ്ങിയ ചിത്രങ്ങള് പോലെ നിശയില് എന് ഏകാന്ത സന്ദ്യയില് കടന്നു വന്നു എന്നെ ഇക്കിളി ആക്കി...നൊമ്പരപെടുത്തി....ഒരു ചെറു കാറ്റായി...ഒരു മൃദു തലോടലായി ...എന്നെ ചിന്തിപ്പിച്ചു ചിരിപ്പിച്ചു ...മറവി എന്നാ മാറാലക്കുള്ളില് ആക്കി കടന്നു പോയ പ്രിയ സ്വപ്നമേ ഞാന് ഇന്ന് തിരിച്ചു അറിയുന്നു .....നീ വെറും സ്വപനമായിരുന്നുവെന്നു .............
ഒരുപാടു ദൂരങ്ങള്ക്ക് അപ്പുറം എന്റെ ഓര്മ്മകള് ചിറകിലേറി പോകുന്നു.....അങ്ങകലെ കുന്നിന് ചെരിവില് എവിടെയോ എന്നെ തേടുന്നൊരു നിശ്വാസം അറിയുന്നു ഞാന്....കാത്തിരിപ്പിന്റെ നിശബ്ദ യാമങ്ങളിലെവിടെയോ തഴുകി അകലുന്ന കാറ്റിനോടും ആ ചന്ദ്ര ബിംബത്തിനോടും നീ പറയുകയാവാം നിന് മൃദു നൊമ്പരം....ഈ വിരഹാര്ദ്ര യാമം കഴിയും വരെ ....ഒരിക്കല് ഞാന് നിന്നില് അലിയാന് എത്തും വരെ... ആ കാറ്റിനും നേര്ത്ത നിലാവിനും നിന്നെ അറിയാന് കഴിയില്ല....എങ്കിലും പ്രിയ തോഴാ...നിനക്കായ് മാത്രമെന് നിഴലും നിലാവുമായ് പ്രിയ സഖി ഞാന് ഇവിടെ......പ്രതീക്ഷയില് നീ മാത്രം....നിന് സ്വപനങ്ങളും ചിത്രങ്ങളും മാത്രം..... ഒരിക്കല് ഞാന് വരും....നിന്നെ അറിയാന്...നിന്നില് അലിയാന് ....സ്വന്തമാകുവനും... സ്വന്തമാക്കുവാനും.....ആരെയും പേടിക്കാതെ നമ്മള് തീര്ക്കുന്ന നമ്മുടെ ലോകത്തേക്ക് പോകുവാനായ് .......
ലേബലുകള്:
ente kochu swapnam
Wednesday, July 7, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)