Tuesday, December 13, 2011

ഞാന്‍

ആത്മ ദുഖാഗ്നി ഉരുകിയോലിച്ചൊരു
ലാവ പോല്‍ മിഴിയില്‍ നിന്നും ....
ചെന്നിണത്തേക്കാള്‍ കഠിനമായോരോ
തുള്ളികള്‍ കവിളിലൂടെ ഒഴുകി  എന്‍ 
അധരത്തില്‍ മൃത്യു വരിച്ചപ്പോളും
ഞാന്‍ എന്നിലെ എന്നെ മറന്നൊരിക്കല്‍
സ്വപ്ന നൌകയിലെ കൊടും കാറ്റും മഴയും
സ്വായത്തമാക്കി ആ യാത്ര പോയതോ....
മാതൃ ഹൃദയത്തിലുരുകിയ നിണത്തിന്റെ
ചൂടും മനസിന്റെ നൊമ്പരച്ചിന്തും
അറിഞ്ഞില്ലന്ന് നടിച്ചതിന്‍ ശിക്ഷയോ...
ഒടുവിലാ കൊടിയ വിഷം നിറഞ്ഞ
കുപ്പിയും അധരത്തില്‍ മന്ദസ്മിതവുമായി
യാത്ര ചോദിക്കാനൊരുങ്ങവേ സ്വയം
ദേഹി ദേഹ സംവാദം പോലെ
ഞാന്‍ ആരെന്നു അറിയാനൊരു മടക്ക യാത്ര
ജന്മത്തിനും മരണത്തിനും ഇടക്കുള്ള
ജീവിതം എന്തെന്ന് അറിയാനുള്ള യാത്ര
ആര്‍ക്കായി...എന്തിനായ്...എവിടെക്കായി...
ആര് ഞാന്‍ ഈ മനുജനായ് ഭൂവില്‍
കേവലം ഒരു ഭ്രൂണമായി വന്നൊരു
വിഷ പാത്രത്തില്‍ ഹോമിക്കപെട്ട അഭയാത്രി
ആരോ വലിച്ചെറിഞ്ഞ പഴകിയ ഭക്ഷണം
ആര്‍ത്തിയോടെ വാരിക്കഴിച്ചാ..
വിഷവും കുടിച്ചപ്പോള്‍ ഓര്‍ത്തു ഞാന്‍
ആ വിഷ പാത്രം എനിക്കേകിയ എന്റെ
രക്തബീജത്തില്‍ ഉണ്ടായ മകനെ....
അവനിലൂടെ ഈ എന്നെയും....

Saturday, December 3, 2011

എന്നെ കാത്തിരുന്ന പ്രണയത്തിനായി

ഇതെന്‍റെ പ്രണയം...നിലാവിനോടുള്ള പ്രണയം
ജീവനോടുള്ള പ്രണയം...ജീവിതത്തോടുള്ള പ്രണയം
ആവശ്യമായത്....അല്ലെങ്കില്‍ നേടിയെടുത്തത്
എന്തിനെന്നോ ആര്‍ക്കെന്നോ... ആര്‍ക്കു അറിയാനാകും?
എനിക്ക് നിന്നെയോ ഇഷ്ടം നിന്റെ ഇഷ്ടങ്ങളെയോ ഇഷ്ടം?
നിന്റെ അക്ഷരങ്ങളില്‍ എന്നെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കുന്ന എന്താണ്?
അവിടെ നീയെഴുതുന്ന പച്ചയായ രതിയും പ്രണയവും
ഒരാള്‍ക്കുമില്ലാത്ത ധൈര്യവും ഒരിക്കല്‍ ഞാന്‍ നിന്നോട് പറഞ്ഞു
അന്ന് നിയെന്നെ കടന്നു പിടിച്ചു എന്‍റെ ചുവന്ന ചുണ്ടുകള്‍
ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചതിലും വേഗം കടിച്ചു മുറിച്ചു
അന്നതില്‍ ഒഴുകിയത് നിണം അല്ലായിരുന്നു മറിച്ച്
എന്‍റെ ജീവിതത്തിന്റെ നിശബ്ദ രാഗമായിരുന്നു
അതിലെ താളവും രാഗവുമെല്ലാം നീയായി  മാറുകയായിരുന്നു
നീയറിയാതെ എന്നില്‍ നീ ഒഴുക്കി പ്രണയത്തിന്റെ കുളിര്‍ മഴ
അത് ഞാന്‍ ആവോളം നനഞ്ഞു ...ഒരുപാട് നേരം
പക്ഷെ അവക്കെന്നിലെ ലാവയെ തണുപ്പിക്കാന്‍ ആകുന്നില്ലലോ
അത് എന്‍റെ ഹൃദയത്തില്‍ പുകയുകയാണല്ലോ
ഒടുവില്‍ അത് ഉരുകി ഒഴുകുമോ? നിന്നിലെക്കും
നീ അലിഞ്ഞു ഇല്ലാതെയാകുമോ? ...എനിക്കാവുമോ?
നീയില്ലതൊരു ലോകം ഈ ഞാന്‍ എങ്ങനെ?
പ്രണയം എന്നതോ ഇത് വെറുമൊരു മിഥ്യയോ?
ഒരു ശിലയെങ്കില്‍ നീയൊരു ശില്പിയാകാന്‍ കൊതിച്ചേനെ ഞാന്‍
നിന്റെ കരളാലനങ്ങള്‍ എല്ക്കുവാനെങ്കിലും
ഒരു പൂവെങ്കില്‍ നിയെന്നെ ഒരു കാറ്റായി ഉമ്മ വെക്കുമായിരിക്കാം
ഇന്ന് ഞാനൊരു സ്ത്രീ അല്ലെ? നിനക്കെന്നില്‍ എത്താന്‍  ആകില്ലല്ലോ
എന്നെ പുണരാന്‍ ..എന്നിലെ ഒരിക്കലുമറിയാത്ത പ്രണയം
നുകര്‍ന്ന് ഉറങ്ങുവാന്‍ ...ഒടുവില്‍ ഈ നിശ അസ്തമിക്കുമ്പോള്‍
എല്ലാമൊരു സ്വപ്നമായി മറക്കുവാന്‍ ...ഒരിക്കലുമാകില്ല
പ്രണയമേ നിനക്കെന്നെ കുടിച്ചു ഇറക്കുവാനാകില്ല
കാരണം ഞാന്‍ കയ്പ്പ് നീരാണ് ..നിനക്കുള്ളതല്ല ഞാന്‍
കേവലമൊരു ജന്മമായി പിറന്നോടുവില്‍ അഗ്നിയില്‍ ഹോമിക്കപെടേണ്ടവള്‍